donderdag 7 januari 2010

Omdat je mijn vriendje bent...

Op 21 januari is het zover...

Het mondeling examen Taalvaardigheden. We moeten met de juiste intonatie, de juiste klanken, de perfecte expressie een kinderverhaal voorlezen aan onze lector Taalvaardigheden.

En dat is nog niet alles, dit moet ook gebeuren in de standaardtaal ! Wat voor velen onder ons, een hele uitdaging zal zijn.

Ik heb gekozen voor het verhaal Omdat je mijn vriendje bent van Guido Van Genechten.



IJsje en mama zijn de beste vrienden. Alles doen ze samen. Tot mama IJsje een nieuw spelletje leert: zoek een vriendje. Dapper en vol goede moed gaat IJsje op pad. Hij leert een niet zo vriendelijke zeemeeuw, een speelse zeehond, een troep kibbelende pinguïns, een oude walrus en een jonge ijsbeer kennen. Zou een van hen zijn vriendje willen zijn?

Guido Van Genechten is wereldwijd bekend met zijn prachtige prentenboeken. Rikki, Klein Wit Visje, Max, ... Deze prentenboeken zijn ideaal voor in de kleuterklas te gebruiken. Een echte aanrader !

Op zijn website vind je alle verdere informatie over hem.

www.guidovangenechten.be

Virtuele rondleiding

Voor het vak ICT moesten wij een virtuele rondleiding maken in een basisschool naar keuze. Dit moesten we doen met het programma Photostory. Ik had hier echter nog nooit meegewerkt ! Uiteindelijk viel het best nog mee en het resultaat mag er ook wel zijn.

Ik ben op een lesvrije dag naar basisschool De Schorre geweest in Sint-Amands. Mijn moeder geeft hier al 20 jaar les in het tweede leerjaar en ik ben hier zelf ook 9 jaar naar school geweest.

Ik heb dan een heleboel foto's genomen en deze dan thuis verwerkt in een filmpje.



We moesten ook een aantal collages maken met het programma Picasa. Hier werk ik thuis ook mee dus dit was geen moeilijke opdracht voor mij.

Dit is één van de drie collages die ik gemaakt heb.

De website van de school is: www.bsdeschorre.be

zondag 3 januari 2010

Muzisch project



Het muzisch project op vrijdag 13 november is enorm goed verlopen. We zijn hier heel lang mee bezig geweest, hebben veel geoefend en waren dan ook ongelooflijk nerveus op de dag dat we het effectief moesten brengen. We waren al een paar keer van idee veranderd maar hebben ons uiteindelijk min of meer neergelegd bij ons eerste idee. Mits enkele aanpassingen dan. Eerlijk gezegd dacht ik niet dat het zo goed ging verlopen. Het zat best goed in elkaar!

We hadden de voorstelling op zich wel helemaal anders voorgesteld. We dachten allemaal dat het op een groot podium ging zijn waar 100 toeschouwers rond zaten! Wat het uiteindelijk is geworden zijn 9 kleuters op een bankje in de gang waar wij ook onze voorstelling gaven.

Eerst dachten we, ‘oh nee’ maar we konden hier nu toch niets meer aan veranderen. Het was met de gang dat we het moesten doen! En dat zou ons lukken ook! De ene zag dit al wat meer zitten dan de andere denk ik. Het was de eerste keer dat we zelf een project mochten bedenken dat we dan ook echt mochten voorstellen voor een groepje kleuters.

Het project heeft plaatsgevonden voor onze stage waardoor het de eerste keer was dat we effectief voor kinderen stonden.
We hadden het niet goed begrepen dat er niemand zou komen kijken. Toen we merkten dat er geen lector zou komen, waren we wel teleurgesteld. Dit komt vooral door het feit dat onze verwerking niet zo duidelijk was voor onze begeleiden lector. Uiteindelijk was het echt een leuk verhaal en het resultaat was echt geslaagd. We vonden het op die moment jammer omdat we misschien beter zouden gescoord hebben als we beoordeeld waren geweest op onze voorstelling.

We hebben dit achteraf dan nagevraagd en het was onmogelijk dat er overal een lector zou kunnen gaan kijken want natuurlijk logisch is!
We hebben onze voorstelling wel laten filmen en er zijn ook heel wat foto’s getrokken waardoor we wel veel beeldmateriaal hebben kunnen verzamelen, dit was heel interessant voor onze werkboek.

Ik vond het echt enorm spannend en bijgevolg was ik ook heel zenuwachtig! Ik vind zo’n dingen echt fantastisch om te doen, het was een echt leermoment. Deze kans krijgen we niet elke week, ik heb ze dus met open armen gegrepen!

Het was een hele fijne ervaring!